Genseiryu/nl

From Genseipedia
Jump to navigation Jump to search

Genseiryu (玄制流) is een karatestijl met wortels in het Shuri-te en in het Tomari-te, wat voorkwam op Okinawa (een Japans eiland). Het is ontwikkeld door Seiken Shukumine (1925-2001) die Ko-ryu technieken combineerde met zijn eigen technieken en zo de speciale karakteristieken van het Genseiryu creëerde. Sensei Shukumine had in zijn leven twee leraren, namelijk Anko Sadoyama en Soko Kishimoto. De naam Genseiryu werd voor het eerst gebruikt in 1953. In het Japans bestaat de naam uit drie verschillende karakters of ideogrammen (kanji):玄制流. Het eerste karakter is Gen (玄) en heeft betekenissen als mysterieus , universum maar ook een subtiele en diepe waarheid. Het tweede is Sei (制) en die laat zich vertalen in controle, systeem, wet of regel, maar ook in vormgeving. Het laatste teken is Ryu (流) en betekent stijl of school. De betekenis van het gecombineerde karakters Genseiryu wordt zoiets als het najagen van de diepe waarheid en het verduidelijken ervan door de vorm. Dit kan zowel fysiek als spiritueel worden opgevat.

Geschiedenis[edit]

Genseiryu heeft zijn wortels in oude karatestijlen, namelijk Shuri-te en Tomari-te.

Sokon "Bushi" Matsumura (1809-1898) was één van de meesters van Shuri-te. Hij gaf les aan mensen zoals "Bushi" Takemura. Eén van sensei Takemura's leerlingen was Soko Kishimoto (1862 of 1868-1945). Hij werd later de leraar van Seiken Shukumine.

Seiken Shukumine, geboren op 9 december 1925 in Nago-shi op het Japanse eiland Okinawa, begon op 8-jarige leeftijd met karatelessen van Anko Sadoyama, een grootmeester in Ko-ryu. Hij trainde hem vier jaar. Toen Shukumine ongeveer 14 was, werd hij als leerling geaccepteerd door sensei Soko Kishimoto.

Soko Kishimoto was erg selectief en had in zijn leven slechts negen leerlingen geaccepteerd. De laatste leerling van Soko Kishimoto was dan ook Seiken Shukumine.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de 18-jarige Shukumine opgeroepen voor de marine en gestationeerd bij het Japanse Kamikaze Corps waar hij werd opgeleid tot kaiten-piloot, een éénmansduikboot of meer een bemande torpedo, dat gebruikt werd als kamikaze tegen Amerikaanse oorlogsschepen. Seiken Shukumine was getraind om zijn kleine vaartuig door een stalen netwerk, dat in het water was aangelegd rondom de schepen ter bescherming tegen aanvallen onder water, door te sluizen. Hij dacht op een martial arts-manier na over hoe hij het beste kon manoeuvreren en hij trachtte technieken te bedenken om vijandelijke torpedo's te ontwijken. Shukumine werd nooit aangewezen voor zo'n zelfmoordaanval en hij overleefde de oorlog.

Zijn leraar, sensei Soko Kishomoto, kwam tijdens de slag om Okinawa om, in 1945.

In 1949 demonstreerde Seiken Shukumine voor het eerst zijn karate voor het publiek, in de stad Ito (Shizuoka prefectuur, Japan). In oktober 1950 nam hij deel aan een karate-demonstratie gearrangeerd door Nippon TV. Aan deze demonstratie namen ook andere grootmeesters deel, zoals Hidetaka Nishiyama (van de Japan Karate Association, JKA), Yasuhiro Konishi (Ryobukai) Ryusho Sakagami (Itosukai), H. Kenjo (Kenshukai), Kanki Izumikawa and Shikan Akamine (beide van Goju-ryu). Shukumine demonstreerde o.a. de kata Koshokun (dai).

In 1953 begon sensei Shukumine met lesgeven aan de zelfverdedigingseenheden van de militaire basis van Tachikawa n aansluitend gaf hij tien jaar les in dojo's, zoals op universiteiten, in en rond Tokio.

Tijdens Shukumine's dienstplicht in het Japanse leger, formuleerde hij de basisprincipes die nodig waren voor een nieuwe vechtkunst, dat werd geïntroduceerd in 1962. Het is een verdere ontwikkeling van Genseiryu en hij gaf het de naam Taido. Taido wordt niet beschouwd als karate, maar als een nieuwe vechtkunst. Vanaf dat moment besloot sensei Shukumine zich te richten met Taido en besloot hij Genseiryu achter zich te laten. Veel van zijn leerlingen volgden hem met zijn nieuwe zoektocht in de 21ste eeuw. Taido word dan ook genoemd als de "Martial Art van de 21ste Eeuw". De opvolging van het Genseiryu werd overgelaten aan Kunihiko Tosa, een oud-leerling van Seiken Shukumine voor 1953, toen Genseiryu officieel werd genoemd. Vanaf de jaren '60 begon Genseiryu zich te verspreiden buiten Japan.

Hoewel Seiken Shukumine ervoor koos om de karatewereld te verlaten, publiceerde hij in 1964 zijn boek Shin Karate-do Kyohan, waarin hij technieken en kata’s beschrijft uit het Ko-ryu. Sommige van de kata’s in het boek, zijn afgebeeld en zijn uitgelegd met uitgebreide teksten.

In het boek wordt de naam Genseiryu een paar keren genoemd, maar de inhoud van het boek wordt verwezen als het Ko-ryu.

Op 26 november 2001 overleed sensei Seiken Shukumine aan een hartstilstand na een lang ziekbed. Hij werd 75 jaar oud en liet zijn vrouw, zoon en twee dochters achter.

Tegenwoordig wordt het Genseiryu geleid door Kunihiko Tosa, negende dan Genseiryu.

Karakteristieken[edit]

Vijf basisprincipes[edit]

Shukumine onderzocht door vele jaren tijdens zijn dienstplicht en heeft uiteindelijk de basis theorie geformuleerd met een combinatie van vijf principes, die zich uiten als de basisprincipes voor bewegingen. Het zijn deze principes wat het Genseiryu driedimensionaal (sanjigen) maakt:

  • Sen (wervelwind): het roteren (draaien) van het lichaam rond de verticale as;
  • Un (golven): het gebruiken van een gracieuze op-en-neer-beweging van het lichaam;
  • Hen (wolken): vallende beweging naar voren of naar achteren, naar links of rechts. Een val uit vrije wil;
  • Nen (maalstroom): draaiende hand en armtechnieken, gewoonlijk uitgevoerd op de plaats;
  • Ten (lichtgevend): een techniek, die uitgevoerd kan worden in een onverwachte situatie, als draaiing naar voren, achteren of opzij.

Sommige Genseiryu technieken die maken gebruik van deze karakteristieken zijn trappen zoals Ebi-geri, Manji-geri en Shajo-geri. Naast kata wordt ook Shiho, wat vertaald kan worden als ‘vier richtingen’, beoefend en maakt ook deel uit van het officiële curriculum. Shiho omvat een een combinatie van technieken enkele malen wordt herhaald in vier verschillende richtingen (voor, achter, rechts en links). Sansai is één van de bekendste kata, zowel wereldwijd als een typische kata wat in het Genseiryu wordt beoefend. De kata omvat alle bovengenoemde karakteristieken. Zowel Sansai als alle andere kata’s, die beoefend worden door de Genseiryu Karate-do International Federation (GKIF), zijn officieel erkend als het echte Genseiryu. De GKIF is door de the All Japan Karate-do Federation (JKF) erkent als de enige officiële Genseiryu organisatie in zowel Japan als wereldwijd.

Standen en posities[edit]

Binnen het Genseiryu zijn er twee speciale standen. Deze zijn Hotate-gamae en de Nukite-gamae. In de Hotate-gamae staat men in Kokutsu-dachi, waarbij de achterste hand tegen de solar plexis is en de voorste hand loodrecht ten opzichte van de grond is. In Nukite-gamae richten beide handen (nukite) naar de ogen.

Literatuur[edit]